Сквозняком гуляет ветер по растерзанной квартире,
Раздвигает занавески, шепчет горестно «прозрей» …
На часах застыло время 23:34,
В глубине застыли слёзы от потерянных друзей.
На моих сосудах накипь будет сотню лет храниться:
Закипает кровь от злобы, сердце бьётся о ребро.
Пересмотрены стандарты, перекроены границы,
Обесценено святое, обезличено добро.
Час надыдзе, уваскрэснуць тыя, хто наперад рушыў:
Будуць вуліцы і плошчы, будуць кветкі і кіно.
Вецер нам расплюшчыць вочы, дожджык нам прамые вушы,
Сонца нам сагрэе душы праз разбітае акно.
Прыйдзе час даволі хутка. Спіць гадзіннік, толькі трэба
Смецце кіслых элементаў замяніць на сэнс жыцця.
Заквітнее зноў валошка, усміхнецца бусел з неба,
Беларусы зробяць крок да дабрабыту з небыцця.
28.03.2022
Скразняк часу
© Copyright: Вершы, 2022
Свидетельство о публикации №122032800346
Свидетельство о публикации №122032800346
Рецензии