Крылы
Ад няроўнага ходу ўласналёсавых кроснаў.
Папрадухай палоннай тку валошкі ды клёны,
А з-пад пальцаў выходзяць бліскавіцы-праклёны...
Я стамілася моцна, нестае мне ўжо сілы.
Сніць, забыўшыся, сэрца, свае ўласныя крылы.
22.03.2022
Свидетельство о публикации №122032202697
Сэрца - наш рухавік, яно не падарожыць...
Калі ў сне і крыламі пачне варушыць,-
Для палёту аддасць неўтаймоўнай Душы,
Ёй няма перашкод для вандровак па Свету,
Каб пасля і натхняць на верш новы паэтаў...
Неяк так убачыўся працяг, Дар'я, каб стома ваша знікла, а
ўзнік чарговы палёт Душы.
З цёплай усмешкай і пажаданнямі радасці ад творчасці,
Ядвига Довнар 30.08.2022 21:54 Заявить о нарушении