(акраверш)
Дзякуй Богу, ночка неяк пракульгала...
Ох і цяжка з ёй змагацца ў бяссоні.
Быццам увесь нячысцік на мяне кагалам
Раптам па душы праехаў, быццам коні.
Азнабіўшы маё сэрца ліпкім страхам,
Гадкім сном мяне хацела ноч спалохаць...
Адарваўся ад падушкі, як ад плахі,
Растапіўшы ў сэрцы чорны лёд Малоха.
А за шклом аконным благадаць такая:
Неяк, быццам сарамліва, сонца ўсходзіць,
Калаўротам птушкі ў небе кувыркаюць,
Уцякае крот ад свету ў агародзе...
Кожны ранак прасынае ўсё жывое,
Распачаўшы новы дзень святло, бязвінна.
Ах, прырода, нас, здаецца, толькі двое
І, канешне, мая МАТУХНА – КРАІНА.
Назаўжды я ёй жадаю ДОБРЫХ РАНКАЎ –
Абуджацца чыстай светлаю заранкай.
17.07.03
04.45 – 06.15
Добрага ранку, краiна
© Copyright: Вячеслав Макуть, 2022
Свидетельство о публикации №122021402242
Свидетельство о публикации №122021402242
Рецензии