Доўгімі сівымі вечарамі,
Поўнымі надзеі ды тугі,
Цягнуцца мае радкі шнурамі.
Вобраз выплывае дарагі.
Што таму віною? Можа, памяць?
Не дае спакою ноччу, днём.
Удалося цвёрда мне зацяміць —
Даўняе пячэ яшчэ агнём.
Не забыць мне вобразы ды мары,
Не злічыць вялікі легіён.
Разагнаць былой нягоды хмары.
Даспадобы ці такі прыём?
Напісаць — радок давер пакажа,
У душы маёй аддасцца зык.
Даўні вузел досведам развяжа,
Захлынецца ды заціхне крык.
Доўгімі сівымі вечарамі
Адкрываю вобраз не адзін.
Цягнуцца радкі ўздоўж шнуркамі...
Я не заўважаю ход гадзін.
Доугiмi сiвымi вечарамi...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2022
Свидетельство о публикации №122011302481
Свидетельство о публикации №122011302481
Рецензии
Спасибо Танюша за маю родную мову!!! Мне цяжка ...Даўняе i цяперашняе пячэ яшчэ агнём.!!!
Леонид Крученко 13.01.2022 12:37 • Заявить о нарушении
Леонид Крученко 13.01.2022 12:37 • Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за водгук! Ён мяне парадаваў! А я ўсё часцей звяртаюся да мовы... Пэўна, што карані цягнуць. Мова бацькі... і нікуды ад гэтага не дзецца...
Татьяна Цыркунова 13.01.2022 10:44 Заявить о нарушении
Татьяна Цыркунова 13.01.2022 10:44 Заявить о нарушении