Да бору ўзгорак туліць бок рабы.
На слізкі мох няўпэўнена ступаю.
Зіма на снег пакуль яшчэ скупая.
На белым - траў зрыжэлыя чубы.
Звярыны след віхлівым ланцужком
Вядзе ў гушчар ядлоўцавы зялёны.
Нязграбны бот прымяў бруснічнік сонны,
Іскрыстым прыцярушаны сняжком.
Бы дзед стары, сагнуты лысы пень
Чакае цёплай снежаньскай абновы.
А мне б смаліста-свежы дух сасновы
Забраць сабе дамоў. Кладу ў кішэнь
Шурпатых жменю шышак маладых.
Пара - сцякае сонца ў крону дуба.
Ды так у лесе хораша і люба.
За шчасце кожны крок і кожны ўздых.
І хочацца вярнуцца зноў і зноў
Пад соснаў заварожаныя шаты,
Бы ў родны дом, і шчодры і багаты
На казку, песню, радасць і любоў.
У лесе
© Copyright: Клавдия Семеновна, 2021
Свидетельство о публикации №121121305659
Свидетельство о публикации №121121305659
Рецензии