Памяць
Туды мне пракладае сцежку,
Дзе лозы схілілі галовы,
Дзе свежы пакос на абмежку
І песні пяшчотныя словы.
Замяць
Дзе ранку сцюдзёнага вецер
І свіст у начы завірухі,
Дзе ў фарбах стракатых мой квецень
І позняга вечара скрухі.
Ноччу
Ліхтар то запаліць, то гасіць –
Зноў памяць жартуе да ранку:
Бабуля капусту заквасіць
І дзед пастаіць каля ганкку.
Песняй
Шуміць і гудзіць мая вёска
Суседзі да выгана выйлі
І сыпле з залівістым смехам
Дзятва, нібы спелая вішня.
Шчасце
У небе шчабеча салоўка,
Шаўковы мурог сенажаці,
Ды босыя ногі па росах
І з коміна дым ў кожнай хацу.
Сумна
Каржатыя лозы засохлі,
Рачулку пяскамі занесла.
І толькі чакаюць парогі:
Вяртання майго да маленства.
***
© Copyright: Наталия Жилевич, 2021
Свидетельство о публикации №121102706034
Свидетельство о публикации №121102706034
Рецензии