Асінкай душа дрыжыць,
на думцы сябе лаўлю:
як пуста на свеце жыць
без тых, каго я люблю.
Хачу, як вучыў Хрыстос,
падставіць шчаку сваю,
абы не глуміўся лёс
над тымі, каго люблю.
Распятага на крыжы,
Спасіцеля так малю:
Ісусе, дапамажы
усім , каго я люблю.
Разутаю па жарстве
іду, бы ў прарочым сне…
Ці стрэнецца чалавек,
які б так любіў мяне?
Каго люблю
© Copyright: Вера Михно, 2021
Свидетельство о публикации №121102004683
Свидетельство о публикации №121102004683
Рецензии