Тры кабеты

ТРЫ КАБЕТЫ
леанід ПРАНЧАК

У паэта дзве кабеты.
Гэта жонкі акрамя!
Вось такія вось сакрэты
Ёсць у кожнага імя.

Слава – першая.
Другую
Клічуць музаю спрадвек.
Я жыву і не сумую.
Бо такі я чалавек.

Ходзіць слава за паэтам
Неадступна след у след.
Ёю з радасцю за гэта
Апякуецца паэт.

Корміць, поіць, даглядае,
Апранае як найлепш,
Каб была яна такая,
Выкшталцоная, як верш.

А як вернецца дахаты
І ўмінае боршч ці суп,
У паэтавых пенатах
Муза спрытна тут як тут.

Мякка ходзіць, нібы кошка.
Таньчыць ласкі падыспань.
Не настырная, як мошка.
Грацыёзная, як лань.

Праганяю славу з хаты.
Тут яна мне не ў стру-Ю...
Даказаць, чаго я варты
З мілай юнай му-за-Ю.

Славы я спазнаў ад пуза.
Кепска мала, добра – шмат.
Вось чаму мне ў хаце муза
Падыходзіць акурат.

Селі, выпілі пакрыху,
Абмяркоўваем жыццё...
І мяняецца паціху
І настрой і пачуццё.

– Ах, як добра, што сягоння
Я прыйшла да Пранчака.
А то быў сумным Лёня,
Нібы левая рука.

Ён самотным быць не любіць,
Бо за здорава жывеш:
І кабету прыгалубіць,
І напіша добры верш!

Пра сябе, які ён добры.
Як яго шануюць тут.
Пройдзе моры, зверне горы.
Верш складзе за пяць мінут.

Муза мілая шчабеча
Пра любоў і цеплыню.
Цёпла мне ў паўзмроку свечак
Ад нязгаснага агню.

Слава грукаецца ў дзверы:
– Калі ласка, інтэрв'ю!
Шчалкапёраў да халеры,
Толькі я іх прэч ганю.

Выбягае Муза з хаты,
Па загрыўку славе шлёп…
Я заспаны і памяты,
Што мне іхні злы хіп-хоп.

Дзве кабеты ля парога
Гарлапаняць і крычаць.
– Адыдзі, пабойся Бога,
Растакую тваю маць!

Пазіраю з-за гардзіны.
Аж цікава: хто каго.
Дзве цудоўныя жанчыны.
Ім марціні, мне кагор.

Мне мірыць іх не ахвота.
– Дзеўкі, тут жа не панэль!
З іх адна – сама пяшчота,
А другая, нібы хмель.

Так жыццё маё праходзіць.
Тлум і шум у галаве.
За паэтам слава ходзіць.
Ну, а муза – з ім жыве!

Не кажу тут я пра жонку.
А таму, што мне яна
Сапсуе усю гамонку,
Не налье ў бакал віна.

Не прызнАецца нікому,
Што яна як тры ў адной:
Слава – вонкі, муза – дома,
Жонка мне само сабой.

У паэта дзве кабеты.
Гэта жонкі акрамя!
Вось такія вось сакрэты
Ёсць у кожнага імя.

05.10.2021


Рецензии
Леонид, как Вы меня порадовали! в грустное время, и вдруг...
Кабеты.

Учу немного польский. Зову себя и всех подруг кобетами, подруги перенимают от меня, нам нравится, что мы не кто-нибудь, а кобеты.

А тут даже ещё -- кабеты.
Мне исключительно утешительно встретиться с ними!

Ионина Татьяна   17.02.2024 20:32     Заявить о нарушении
Слухайце, калі ласка, песні на мае вершы тут: @leanidpranchak_pesni

Леонид Пранчак   13.03.2024 11:11   Заявить о нарушении