Даруй, восень...

        Нечаканае  спатканне, -
        Ўраз змянiлася жыцце!
        Толькi словы  пра каханне,
        Толькi ночак  забыццё… 

        Кожны дзень я з любым разам,
        Наглядзецца  не магу.   
        Зараз  ён стаiць пад вязам,
        Я лячу,   а не бягу.

        Любы мой!  Сваiм з’яўленнем
        Ты  вясну падараваў.
        Напаiў мяне натхненнем,
        Ты красе  адзнаку   даў.

        Ў косах  восенi праменнi
        (Пэўна, здрадзiла я ёй…),
        Зноў  панеслicя  iмгненнi,
        Я прачнулася  вясной!

        Фарбаў я не бачу  шэрых, 
        Толькi  кветкi бачу я...
        Няма паркаў  запусцелых,
        Бо я чую салаўя!      

        Вабiць  кожная  галiнка,
        Кожны позiрк – усё вясна.
        Мне гадочкаў - поўна скрынка,
        Срэбрам  слепіць сівізна.
       
        Я ад восенi уцекла, -
        Мой каханы  засланiў.
        Сонца шчырае прыпекла, -
        Небасхiл  ракой паплыў…

        Вочы любага –    валошкi.
        Нават слепну я ад iх...
        Восень, пачакай жа трошкi,
        Не кранайся  сноў  маiх.

        Вельмi мне пашанцавала:
        Мне каханы крылы даў!
        Усе так склалася удала:
        З сэрца сум зусiм прапаў.

        Даруй, восень.  Гэта - свята,
        Лебядзiны  спеў душы!
        Павярнуся,  я  не  страта.
        Усё ж,   хусцiнкай памашы…





        Ліпень 2005



 Бел яз. " Прости, Осень". Краткий перевод: "Осенняя женщина"  неожиданно
встречает большую любовь... Мир мгновенно окрашивается в яркие цвета! Она летает! Любимый заслонил её от всех невзгод и прошлых печалей. Обращаясь к Осени, она просит, чтобы та не обижалась, за измену ей: " Я вернусь к тебе, я не потеря! И всё же, на всякий случай, мне платочком помаши...". 


Рецензии