Мае хваляванні
На першым спатканні.
І погляд твой дзіўны,
І людзі вакол.
Такая карціна:
Жанчына - мужчына,
Рака і плаціна
У кветках наш стол.
Казаў ты: "Кахаю,
Даўно так чакаю,
За рукі трымаю,
Я шчасце сваё!"
Так выйшла, што разам
Ты - я, гэтым часам.
А раней сам-насам,
Марнела жыццё.
Але мы знайшліся...
Але мы знайшлiся...
© Copyright: Александр Михан, 2021
Свидетельство о публикации №121090901816
Свидетельство о публикации №121090901816
Рецензии