51. Маё давер

Эдуард Сморщков
                Скажу друзьям на ушко
                На чисто белорусском.   
Як нечакана ўчора ў парку
Адкрыўся раптам сэнс быцця,
Прысеўшы стомлена на лаўку,
Убачыў мэты на жыцця.
     Хай тонуць дробныя нягоды,
     I спра нкчэмных чарада,
     Што раздражняя  непагоду –
     Ўсё гэта дробязь, мiтусня.
Хваробы нас i змрок мiнуюць,
Не будзе ўсё ж  iмжыць штодня,
Сямейнiкi ня канфлiктуюць,
Хлусня абiне, балбатня.
     Цяпер пара назад вярнуцца,
     Працягнуць тэму, развiваць,
     Ня буду далей захапляцца,
     Паколькi  ёсць пра што сказаць.
Даверыцца розуму, сонцу, паветры,
I птушак гоман, нырках дрэў,
Давяраю гэткiм з’явам,
З спалучэннем-такi спеў.

           Канада, 1.05.2018.


© Copyright: Эдуард Сморщков, 2021
Свидетельство о публикации №121090607408
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Эдуард Сморщков
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Эдуард Сморщков