над рэчкай

Вадаспадам звiсае над рэчкай -
Вярба косы свае распусцiла,
Бы хусцiна спадае на плечы,
Ды iскрыцца па ёй павуцiна.

Вецер мякка гуляе з лiстотай,
Дождж пяшчотна пасеяў слязiнкi,
Прамень сонечны скача турботна,
Iскрамётна рысуе карцiнкi.

Вярба нiцая шэпчыцца з рэчкай,
Давярае сакрэты вадзiцы,
Што iмчыцца ўдалеч спрадвечна,
Дзе багровае сонца садзiцца.

Яна быццам матуля маркотна
Выпраўляе сыночка ў дарогу,
Ды чакае гадамi пакорна,
Шле малiтву аб мiласцi Богу.


Рецензии
Прекрасная пейзажная лирика!😊👍
Вроде бы сюжет простой: склонилась на водой верба,но как прекрасно подобраны эпитеты!
И конечно,напевный белорусский язык!💥

Светлана Медведева7   26.08.2021 16:40     Заявить о нарушении
Люблю свой родной язык, большое спасибо за почтение к ней.

Мария Мучинская   26.08.2021 18:59   Заявить о нарушении