Нашу ў сабе аскепкі
Згарэлага нутра.
Палючае вуголле
Знішчае ўсё да тла.
Расстанне спарадзіла
У душы маёй пажар,
Нішто не патушыла
Яго наступстваў жар.
Няхай агонь іскрыцца,
А боль разносіць дах,
Усё роўна не скарыцца
Пад цяжарам мой прах.
Я буду прабівацца
Скрозь роспачы туман.
Цябе вярнуць, жадаючы,
У агні згараю сам.
Ты выбар мой і толькі,
Яго ўжо не змяніць.
І нават, выгараючы,
Цябе буду любіць.
Вогненны дом
© Copyright: Шпак Владислав, 2021
Свидетельство о публикации №121081900564
Свидетельство о публикации №121081900564
Рецензии