Ек жэ прозымуй, колы ны в колхозы

А ны колышн злодыішч

Дрова закончылысь ув бадзыгона.
Ныц ны на зыму нымае ны гондэ!
Хоть ты поріж во стовбы на дровішк.
Бо ж а інач как дыржысь.

Вот мы й взгруснулы по Ірмы а во тут,
Шо скілься просыця прамо до Коныка.
Эх, а мы ныц і ны хочым – абы
Годы быжуть ек вовкы.

Дэ бо колы ны кололы мы дрова.
Ты но дай хуру яку до Янова!
Раптом ж і кактус одразу росцвів,
Ты но ёго, гы, полый.

А всё жэ осынь ссыпае вуж квёнты!
Так шо готовся, дружбан, ек уж хочыш.
Ну, да, мо, зріжэ хто нам с пару грушк
Да шчэ вунь еблынь стару.

Зарэ ж дішовые дровцы в гортоповы!
Шо ты! Увалять но доброго торфу ж.
Да й всі поколяны очынь пак добрынько.
Іль я ны бачыв ны лыс?

Вот мы й тут сообразы,
Шо дэ куды вырвы гыть:
Ну, покыль травы гоным косоё ж.
А ны рачкуе мужык
Да к чорту матр дрозофіль.

Зэмле-Матуля просыть цыбулі ж,
А ны но ласкы от Тігр.
Іначый выпруть гэтакы джунглі,
Шо хоть сюды джуный тышч.
Косють сырпом жа кострыць.

...вот дэ но добрая, хвайная жысьць:
Прамо кал бань в лобарышк


Рецензии