У цела Хрыста забівалі цьвікі --
Чуліся грому раскаты.
У думкі народа майго праз вякі
Страх забіваюць каты.
Як многа стагоддзяў прайшло з тых часін, --
Здзек паўтараецца зноўку.
Карнікі больш не баяцца асін --
Іх шлях -- па чырвоным шоўку.
Крывёю народа заліты лугі --
Яны ёю мыюць ногі.
Малюе жыццё на аблоках кругі --
Адтуль бачны д'ябла рогі.
Вось так і жыве беларускі мой кут --
Шукае свой шлях да Бога.
Хто д'яблу прадаўся, -- вядзе да пакут,
Жыццё працінае рогам.
14.01.2020. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121062503090
Свидетельство о публикации №121062503090
Рецензии