Казимеж Тетмайер. Сердце

Сердце

Кому в груди закон не писан,
когда умелая рука
без высших чувств и тонких мыслей
субожась в виде кулака,
висок молотит и кровавой,
звериной хищью цедит право;

когда заботливые губы,
взлелеяв тёплые слова
к зиме житья сырой и грубой,
подлеют так, что не молва,
но льдинки в лица самых ближних:
сердца иные судит свыше?..

Тоска-печаль порой бездонна,
а сердце часом без ума:
ему б тонуть в кровавых волнах,
где жар и свет, мороз и тьма,
где, болью схваченное в клещи,
ещё любя, ещё трепещет... 

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Serce ludzkie

Kto powie, co piers ludzka miesci,
Kiedy ta sama droga dlon,
Ktora sie lata w myslach piesci,
Uderzy niespodzianie w skron,
I niedba nawet, czy kroplami
Krwi wydobytej sie nie splami?

Kto pojmie, co sie czuje w chwili,
Gdy usta, ktorych slowa wprzod
Z rozkosza w sercu-smy rzezbili,
By kiedy dojmie zycia chlod,
Ich cieplem bronic sie przed chlodem:
Same w twarz nagle rzuca lodem...

Ah! Jesli jest co nieskonczonem,
To jest tesknota — — to jest zal...
Ah! Jesli bywa co szalonem,
To serce ludzkie: posrod fal
Krwi wlasnej tonie, bol je w kleszcze
Chwycil, a ono kocha jeszcze...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

 


Рецензии