Жыццё знішчае словы нашых песень.
Яно не бачыць колеру свабоды.
Па ўсёй Айчыне разраслася плесень --
Спяваюць жабы плесені той оды.
Жыву мінулым -- так прасцей мне дыхаць.
Прасцей глядзець праз прызму шэрых будняў.
Скажы, Айчына, што ў цябе са слыхам,
Чаму ты з беларусаў робіш дурняў?
Народ, мой быў калісьці эталонам
Пяшчоты, дабрыні, ваярскай славы.
Нас вывезлі ў Расею эшалонам.
Мы ў рудніках пласты капалі лавы.
Ці не таму -- па ўсёй краіне плесень? --
А разам з ёй -- самота, боль і скруха.
На Беларусі сёння не да песень --
Мядзьведзь расейскі наступіў на вуха.
13.04.2021. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121061505532
Свидетельство о публикации №121061505532
Рецензии