Насцярожвае цішыня,
Што з вясною вядзе перамовы
Дзень за днём, быццам год без дня:
Без Радзімы маёй і мовы.
Што ж задумала, ты, вясна? --
Зноўку сэрца з трывогаю б'ецца.
На Палессі звініць каса --
І з травою да волі рвецца.
Птушкі страцілі галасы:
Яны болей не чуюць мовы,
Што іх клікала да вясны,
Падбірала для песень словы.
Беларусь, ты для іх -- труна,
Дзе маўчанне прыбіта цвікамі.
Птушка ў клетцы -- жыццё -- турма.
Хіба ж можна турмой зацікавіць
Тых, хто песьні на крылах нёс
Той зямлі, што ўслаўляла неба?
Беларусь, ты калечыш лёс --
Пад нагамі, як багна, глеба.
19.04.2021. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121061505461
Свидетельство о публикации №121061505461
Рецензии