пераклад на беларускую мову.
Дворнік
Н.Мішынай
Толькі быў малады, як у маі трава.
Сам сабе – гаспадар; сам сабе – галава.
Па жыцці я кружыў то ваўчком, то юлой.
Толькі з шуфлікам сёння тапчуся, з мятлой,
Падмятаючы зранку пад зоркай сваёй…
Ты прабач, што стары і з сівой галавой!
Малады мой таварыш, ты мне адкажы:
Калі буду стаяць я на зорнай мяжы,
Можна цёплага лета дзянькоў адпусціць,
Каб іх мог я ў паходную скатку скруціць?
Каб у доўгую ноч і ў кароткі прывал
Загарнуўся ў яе і яшчэ падрамаў.
І, пакінуўшы смутак, сумненні і страх,
Адпачыў бестурботна ў далёкіх мірах.
http://stihi.ru/avtor/vvv555
Виктор Володин. Дворник
© Copyright: Алла Белькова Кресс, 2021
Свидетельство о публикации №121060505383
Свидетельство о публикации №121060505383
Рецензии