Хочам сабе мы лепшай долі.
Болей не будзем ў палоне.
Колькі мы марылі аб волі!
Давай ужо збяжым.
Годзе быць вечна ў самоце.
Гоне нас, быццам у цэйтноце.
Трымайся: віражы.
Біцца былі мы не гатовы.
Цалкам. Згараем ў свеце новым,
Ахоплены агнём.
Гуляем у змагароў.
І дорым ўсім любоў.
Паціху стыне кроў.
Гуляем мы ізноў.
Здрада, крывавая памада,
Фарбуйся ды маўчы.
Смутак, як чорная атрута,
На вуснах зноў ляжыць.
Звонку пачуюць нашы словы.
Золку падорым мы абновы.
Даваймо проста жыць!
Сёння нам будзе вельмі цяжка,
Толькі зусім ужо не страшна.
Захоплены гульнёй.
Гуляем у змагароў.
І дорым ўсім любоў.
Паціху стыне кроў.
Гуляем мы ізноў.
Гуляем
© Copyright: Ивета Витко, 2021
Свидетельство о публикации №121052906880
Свидетельство о публикации №121052906880
Рецензии
Шчыра дзякую за увагу менавіта да гэтага верша.
Лана
Ивета Витко 29.05.2021 21:05 Заявить о нарушении
Лана
Ивета Витко 29.05.2021 21:05 Заявить о нарушении