Вышываны ручнік
Абразы накрывае…
Боль бы некуды знік:
У хаце памяць жывая.
Тут у кожным шыўку
Цеплыня рук няўтомных,
У дзівосным радку
След ад працы каштоўнай.
Добрых рук цеплыні
Больш нідзе не адчую.
Раскажу цішыні,
Як без маці сумую.
Томіць сэрца дакор
У пакінутай хаце…
І спяшаюся ў двор:
Можа ходзіць там маці?
Вышываны ручник
© Copyright: Надежда Момлик, 2021
Свидетельство о публикации №121041101539
Свидетельство о публикации №121041101539
Рецензии