А я бродю оно по садi
Луна сіяет пышным кругом.
Собакі брэшуть дэся гулко.
А я бродю собі по саду
І всэ когось гукаю.
Душа страждае буты чуто.
А тут а ны тобі ны Путькы.
Ны то шо некых 8 Надій,
Шо гынды во в лісах дэсь.
Но!.. всё дано ж тобі по Кармы.
Закон такый: шо дав, тэ взяв і.
І ны горуй, шо ты, бы дурынь,
Усэ но ж топыш грубы.
Да! Е колы собі побуты
У забытьті якымся туткы
Да і побачыты о5, ах,
Сыбэ едыным з БатькОМ.
Ну, ек прывлеч, ек кажуть, Лакшмі?
Бо ведь звонеть з Ню-Орка ажны
І сыплють ажно поцылуі
На таточку Цыбульку.
Вэсь мір схавався в скорлупу вжэ.
Усі но в масках , бы в тіа3.
І а ны мордочкы дочкы
Вжэ стікы довгых літ…
І шо б робыв я, шоб ны Саі,
Который завшэ выручае.
Віка сплылы, а чоловік
Усэ, ек бык, 1.
Свидетельство о публикации №121032600294