Пад лісточкі вінаграда
Я схаваўся раніцой.
Бо не дам дажджу тут рады,
Сваёй лысай галавой.
Покуль думаў, завіхаўся
На хвілінку як спыніць,
За каўнер ён мне наліўся
І па спіначцы цурчыць.
Льецца з даху ,прэ вадзіца,
Ды у бочачку цячэ,
Будзе кветачкам напіцца,
Калі сонца прыпячэ.
А пакуль вады хапае,
Зелень душу цешыць мне,
Ружы сэрца абдымаюць,
Калыхаюць як у сне.
30.06.2020.М.Жабюк
А дождь идет...
© Copyright: Николай Жабюк, 2021
Свидетельство о публикации №121032301775
Свидетельство о публикации №121032301775
Рецензии