Не схіліліся галовы
Пад наплывам халадоў,
І цвісці яны гатовы
Аж да самых маразоў.
Ды галоўкі іх ,як сонцы
Хоць маленькія яны,
Але грэюць нас без конца
У кастрычніцкія дні...
Ім кажу я ; "Добры вечар
Кветкі-сонейкі мае,
Вы ,як коўдра мне на плечы
Што і сэрца саграе."
А калі надыйдзе ночка
Мне іх хопіць да рання,
Загарэліся каб вочкі
Ад такога хараства.
Падыйду я ранкам росным...
"Дзе вы, сонейкі мае,
Вас саткалі цуда-кросны
На жыццёвым палатне.
Каб у гэтыя часіны,
Калі холад настае,
Вы б змаглі яшчэ хвіліну
Прытуліць нас да сябе."
16.10.2020.М.Жабюк.
Хризантемы...
© Copyright: Николай Жабюк, 2021
Свидетельство о публикации №121031901660
Свидетельство о публикации №121031901660
Рецензии