Бацькiн знаёмы

  ...Алесь -аклікнуў нейкі ўжо пасівеўшы чалавек яго.Гэта быў  знаёмы,яго бацькі. У кафе той яго прыгасціў кавай. Завязалася,якая -нейкая гаворка.
  Гэта было невялічкае кафе, каб пасядзець крыху і перакусіць.Выбар таксама невялікі, але можна і з,есці
Что -небудзь смачнае,не было тут дыскатек, і святаў .Але можна крыху пасядзець за столікам у пакоі,паглядзець у вакно, на машыны.Больш, меньш,аккуратнае.Сядзелі две гадзіны.
  Алесь неяк глядзеў на сябра бацькі,
ён змяніўся твар неяк зморшчыўся, і абсох,але ж голас быў знаёмы, жыў гэты чалавек адзін.І таксама лічыў сябе крыху за бацьку Алеся ,але канечне зразумела, што сапраўднага бацьку не замяніць. І ужо Алесь жыў без яго.
Гаварылі і пра усялякае,пра справы.Часам Алесь маўчаў, але пад знешняй дабразычлівасцю і жартам, ён ўбачыў,што гэты чалавек хвалюецца.Ен хацеў нешта сказаць, але вочы былі напалоханыя, а вусны пасміхаліся.Алесю таксама хацелася спытаць, пра гэтае хваляванне.
  Пакуль яны гаварылі. На Алеся глядзела, праўдаўшчыца кафе Рыса,яна разумела,што гэты сціплы хлопец ёй падабаецца і ўжо не першы раз сюды ён прыходзіць. Стромкі і жылісты,кожны раз ён прыцягваў яе позірк.
  ...Алесь выйшаў і ўбачыў як ў сябра бацькі трымцяць рукі.І ён не можа зыкурыць .Алесь узяў запалкі і тоў закурыў. А потом сказау; я хутка памру.