Варажыла на шчасце дзяўчына,
Загадала наперад свой лёс:
Каб кватэра была і машына,
Каб каханы ў хату ўсё нес.
Так хацела, каб пекная доля
Не мінула яе ў жыцці,
Каб бяда і ліхая нядоля
Выбіралі другія шляхі.
Варажыла яна на ўдачу,
Моцна сціснуўшы кулачкі:
Не было каб пакуты і плачу,
Нараджэння жадала дачкі...
Варажбы усё чакала параду,
Ды забыла дзяўчына адно:
Варажба была служкай падману.
Варажбе лёс было не відно.
Варажба
© Copyright: Ивета Витко, 2021
Свидетельство о публикации №121011001888
Свидетельство о публикации №121011001888
Рецензии