Кайсын Кулиев На войне

Обрушилось горе на нас, как скала.
О, сколько страданий война принесла...

Снега обагрились от крови солдат,
За день поседели виски у ребят!

Беда заметает, как снег, нам следы,
И льются на нас ледяные дожди.

Мечты мои светлые скрылись во тьме,
Везде меня волком преследует смерть.

И всё же с надеждой, что мы победим,
Что сгинет война и исчезнет как дым,

Мы смотрим вперёд сквозь туман и дожди
И верим, что солнце нас ждёт впереди!..

             * * *
Палах жарча оюлду юсюбюзге,
Уруш къара къыйынлыкъ берди бизге.

Къарларын къанла къызартхан ауушла,
Жангыз кюннге чал болуп къалгъан жашла!

Палах, къар болуп, ызларыбызны жаба,
Ол, буз болуп, юсюбюзге да жауа.

Мудах болуп мени жарыкъ ойларым,
Ёлюм ызымдан бёрюча айлана.

Болса да, кюлкю, умут ёлмезле деп,
Палах жоюп, жерге да кирмезле деп,

Алгъа къарайбыз бу къара тумандан,
Кюнню жарыгъы кёрюнюр деп алдан!..
   1942 г.


Рецензии