Ужо 500 год ён стаiць на Дняпры,
Але зусiм мой горад не стары,
Ён маладзее проста на вачах.
Узрост нясе свой легка на плячах.
З варожай сiлай Жлобiн ваяваў,
Сябе ў баях ён мужна адстаяў,
Падпольшчыкам i партызанам быў
Ён вэтэран, нiчога не забыў
Ды вось скончылась яна,
Людзей забройца жорсткая вайна,
Ад попелу ён быў сiвы, але
Як птушка фенiкс Жлобiн быў жывы!
Ад шчырых сэрдцаў, працавiтых рук,
Расце, мудрее горад-металург,
Жыве у iм, тым ганаруся я,
Братоў народаў дружная сям'я.
Iдуць, Iдуць няумальныя гады,
Наперакор iм, Жлобiн малады.
Мой сцiплы, добры горад над Дняпром.
Цябе люблю, бо тут мой родны дом!
Радзима
© Copyright: Дмитрий Утенский, 2021
Свидетельство о публикации №121010604966
Свидетельство о публикации №121010604966
Рецензии