Паўстала зорка пасля ночкі,
Прыйшоў зімовы першы дзень,
А я хутчэй ва ўнучкі вочкі
Разок зірну, і знікне цень!
Убачу там святло ўсмешкі,
І бляск, які мілейшы ў свеце,
Што ў сэрца прыйдзе новай сцежкай,
І стане цёпла, як у леце.
Тваё Раджэнне акрыляе,
Дае ўцеху, прагу жыць,
Мы доўга так цябе чакалі,
Сям'і падоўжаная ніць!
Няхай Гасподзь ад адзіноты,
Ад злых людзей цябе ўкрые!
Жыві бяз хворы і турботы,
Будзь чыстай, як імя Марыі!
Маёй Маленькай
© Copyright: Николай Карташевич, 2020
Свидетельство о публикации №120122808557
Свидетельство о публикации №120122808557
Рецензии
Унукi сапрауды акрыляюць. Вельмiцёплы верш. Я Сашаваму праунуку напiсала на народзiны адзiн верш и цяпер Дзiянка прысылае яго па вайберу, а ён такi упарты, зноу натхнiу на новы верш.
Мария Мучинская 29.12.2020 13:25 • Заявить о нарушении
Мария Мучинская 29.12.2020 13:25 • Заявить о нарушении
Дзякуй, Марыя! Згодзен, ўнукі - гэта асаблівая радасць! Пішы, калі ёсць аб чым ці кім пісаць.
Николай Карташевич 07.01.2021 17:31 Заявить о нарушении
Николай Карташевич 07.01.2021 17:31 Заявить о нарушении