***
Ні першы снег, ні мой пушысты кот,
Ні нават ціш навокал не натхняюць.
Каліна, што схілілася на плот,
Ды ягады, што сэрца абрываюць.
Каліна, што ўжо скінула лісты,
Ды ягады, што наліліся кроўю.
Ды з безлічы людзей, магчыма, ты,
Калі глядзіш, здаецца мне, з любоўю.
22. 11. 2020 г.
Нi першы снег, нi мой пушысты кот...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2020
Свидетельство о публикации №120112205841
Свидетельство о публикации №120112205841
Рецензии