Хто будзе жыць пасля- ці зразумее,
Чаму той час так сэрцу дарагі?
І зімы тыя ў вёсцы і завеі,
І сенажаці першыя стагі.
Дзяцінства, з яго мілай калыханкай,
Дзе ў "госці к казцы" беглі ў край сяла.
І дзень вясновы- з першаю маланкай,
Усё тое, што Радзіма нам дала!
Калі я еду ў Буда-Кашалёва:
У горад той, што Рымам стаў для нас.
Зноў успамінаю матчыны размовы:
Пра родны кут, пра вёску і калгас.
Мы ў гэтых вёсках землякоў чакаем,
У гэтым Рыме- зноў будуем дом,
Да родных месц душою прырастаем,
Свядомасцю сваёй і пачуццём!
--
Зямное прыцягненне
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2020
Свидетельство о публикации №120112102276
Свидетельство о публикации №120112102276
Рецензии