Адам Аснык. Пожары слёз твоих горючих...

Пожары слёз твоих горючих
мой разум выжгли; страшно мне
покинуть вместе с неминучей
тебя с бедой наедине

нуждою загнанную в угол,
ничем за всё твоё добро.
Вину перед тобой, подруга,
снесу, ярмо на сердце, в гроб.

Судьбой и случаем унижен,
я думал, прежде кану в землю,
улыбки оттепель увижу–
пройдут беды твоей метели...

пока в снегу дорога тонет,
стремись по терниям к вершине;
пусть я беды твоей виновник,
не называй любовь ошибкой.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Ta lza

Ta lza, co z oczu twoich splywa,
Jak ogien pali moja dusze,
I wciaz mnie dreczy mysl straszliwa,
Ze cie w nieszczesciu rzucic musze.

Ze cie zostawie tak znekana,
I nic z win przeszlych nie odrobie.
Ta mysl jest wieczna serca rana,
I scigac bedzie jeszcze w grobie.

 Myslalem, ze nim rzuce ziemie,
Twych nieszczesc szala sie przewazy,
Ze z ramion ciezkie spadnie brzemie,
I ujrze radosc na twej twarzy.

Lecz gdy los na to nie dozwoli,
Po cierniach w gore wciaz sie wspinaj,
A choc winienem twej niedoli,
Milosci mojej nie przeklinaj!

Adam Asnyk


Рецензии