Болеслав Лесьмян. Вскинувшись, ангелы...

Ocknieni ze snu, przypomniec nie moga
Widzen, podobnych do ognia i rozy,
Choc wiedza o tem, ze sen sie powtorzy
Z ta sama roza i ogniem i trwoga...

Wiatr im zaprzecza, do sporow niezdatnym,
Zaprzecza, wyje i szumi nad czolem,
Ze roza– prochem, a ogien– popiolem,
Popiolem szarym i prochem szkarlatnym!

Wiec, gdy lza oczu rozszemrza jeziornosc
Ku ostatniemu na blekitach cieniu,
Ofiarowuja calemu stworzeniu
Zarannosc modlitw i skruchy wieczornosc,–

Ofiarowuja mu wszystkie swe zorze,
Procz tej, ze sen ich powtorzyc sie moze...

Boleslaw Lesmian

Вскинувшись, ангелы вспомнить не могут
розу и пламя в небе тревожном,
зная: сон повторится тот же–
с розою прежней, с той тревогой...

Ветер перечит им, к спорам негожим,
воет над бледными горе-челами:
роза, мол- тлен, пепел- пламя,
алое в сером стынет– и что же?!

Слёзы их вновь разжурчат озёрность–
ангелы, вновь не поверив ветру,
жертвуют миру молитв рассветность
и покаяния вечёрность,

жертвуют звёзды опричь заветной–
сна берегини, его заметы.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Рецензии