Хал адру гату

      ХАЛ АДРУ ГАТУ

Хьад гизаф маниб ву цци.
Гъюлягъ, дахабгну марцци,
Либцура цIару гату,
Саб цIадал абгури штун.

Думу чан хал айиб дар,
Я адар дидиз дада,
Я бай-риш, ясан мирас,
Я гъайгъу зигру сар кас.

Магьа, деебхьну штун сес,
Думу, за дубхьну гьевес,
ГъюбчIвну саб икрин урчIигъ…
«Бишт!» кIури, гъабхьнийи чIигъ.

Тму икриъ хъебгний курцIил,
Хъа шли-вуш гъивний кIикIил,
Сари ккубгъний лик дидикк-
ШликIа гъапIундай гьяспикк.

Гьебгну, фикрар апIури,
Гатди ай чав чаз кIури:
«Эгер айиш узуз хал,
АпIидАйза гъалмагъал -

Хялужв апIури вари,
Шид убзуйза кIифариъ.
Вардихъди дапIну тамшир,
Убхъидийза сабцIиб шид».

… Либцура цIару гату,
Саб цIадал абгури штун.
Мумкин ву, думу аьжуз
Гьамус увухьинди гъюз.


Рецензии