Неба, ты бачыш, далі ў росах,
Ў росах рамонкавы белы абрус.
Долу схілілі галінкі бярозы-
Плача ў роспачы ўся Беларусь...
Больш не пачуеш жартоўнай гаворкі,
Нават машынны зацішыўся гул.
Кожнаму сэрцу балюча і горка-
Несправядлівасць вядзе свой разгул.
Знішчылі праўду-і кукіш народу-
Д'ябал пануе на роднай зямлі!
Дзе ты, гаротная наша свабода?
Волю народа згарнулі ў нулі!
Душы і сэрцы людскія ў скрусе-
Слёзы цякуць, праліваецца кроў!
Неба, ты бачыш, ізноў беларусаў,
Ператвараюць у дурняў- рабоў!
Ценем нябачным вандруе Надзея
Пасярод масак, дубінаў і куль..
Сэрцы народныя крышачку грэе,
Марамі лашчыць усіх, ды пакуль...
Ад ранняй зоркі да надвячорка,
Д'ябал усё новыя ладзіць крыжы.
Плача зямля беларуская горка,
Божа, ты чуеш?- Дапамажы...
Плачет Беларусь
© Copyright: Валентна Лиштван-Наумец, 2020
Свидетельство о публикации №120081204721
Свидетельство о публикации №120081204721
Рецензии