Ты раскачай души моей люльку –
В теле немного осталось духа,
Груди мои с годами обвисли,
Вены, в пути посинев, набухли.
Я со своей не сверну дороги,
Раз не погибла под камнепадом,
Только блеснёт хрусталём слезинка,
От незнакомого прячась взгляда.
Тронет висок чужое несчастье,
А что сама я смертна, забыла,
Жизнь осветили милые души...
Чайка над Мтквари* крыла раскрыла...
Было, да не было**... Годы считаю,
Жить привыкая не хлебом единым...
Было, да не было - сказки начало,
Что будет дальше - неисповедимо.
*Мтквари - грузинское название Куры
**было, да не было - начало грузинских сказок (ср. «жили-были»)
Нино Кобаидзе - Было, да не было
© Copyright: Ирина Санадзе, 2020
Свидетельство о публикации №120080802929
Свидетельство о публикации №120080802929
Рецензии
გადამირწიე სულის აკვანი,
სხეული უკვე აღარ ახარებს,
ძარღვებს სილურჯე მოსძალებიათ,
გაულევია მკერდიც არტახებს.
თუ ჩამოწვება მეწყერი დარში,
თუ ვერ მომისწრო, დამტოვო გზაში,
არ დავიჩოქებ მაინც უმწეოდ,
ერთი თუ ცრემლი ჩამიდგა თვალში.
სხვის მწუხარებას ჩაუქროლია,
ჩვენ კი უკვდავი თავი გგვგონია,
ან გულის სწორი ვის არ ჰყოლია,
მტკვარს აუყვება ისევ თოლია.
იყო, იყო და არა იყო რა,
იყო ნიშა და იყო ნიკორა,
იყო ურმული და დედის ნანა,
იყო, იყო და არა იყო რა.
//ნინო კობაიძე //
Ирина Санадзе 08.08.2020 10:02 • Заявить о нарушении
სხეული უკვე აღარ ახარებს,
ძარღვებს სილურჯე მოსძალებიათ,
გაულევია მკერდიც არტახებს.
თუ ჩამოწვება მეწყერი დარში,
თუ ვერ მომისწრო, დამტოვო გზაში,
არ დავიჩოქებ მაინც უმწეოდ,
ერთი თუ ცრემლი ჩამიდგა თვალში.
სხვის მწუხარებას ჩაუქროლია,
ჩვენ კი უკვდავი თავი გგვგონია,
ან გულის სწორი ვის არ ჰყოლია,
მტკვარს აუყვება ისევ თოლია.
იყო, იყო და არა იყო რა,
იყო ნიშა და იყო ნიკორა,
იყო ურმული და დედის ნანა,
იყო, იყო და არა იყო რა.
//ნინო კობაიძე //
Ирина Санадзе 08.08.2020 10:02 • Заявить о нарушении