Готiка ж в деда ужэ
Я жэ но й думаю хату зберечь.
Ібо, однако ж, шо храм, шо дворец.
Ты но посмійся с сыбэ.
От я й лупаню, шоніч да шчодне
Гоздзі ву сцены сібе.
Нашчо кому ты! У нас но дыте!
Так шо ны думай, шо всэ табе й Светк.
Еслі ітогі падводзіць бо, дзе
Шо вжо п ф панчосе да ф целефане.
Ну, а ні дзед ей не плаце й харчэй
Прам аж жалее ля звер.
Вот мы сявонні аж 8 часей ж
Тута вдубашвалі сь в ліскы дошчэчк.
Навыдогоцы сыдыш бо в чертей.
От воны й тішаця с цеб.
Вчора пасмелі паехаць да ледзь.
Бо ведзь прылазіла чэлядзь в абед.
А мы не сталі почэкваці в шэрсць.
Ну, й хоть побрывсь наконец.
Ты позовы но Козлеток на ферм –
Быстро змытуть всэ до рэштк.
Гоздзяв адных трэ ж бо с пар сундукэй
На во тонюсінькы жэрдк.
Так шо, аджэ ж, слыдымо но ж за нэтр.
Навыть полудынь до феньк.
/// от хто нас любэ яшчэ.
Полька з Варшавы чудесн
Свидетельство о публикации №120080407659