KONFITURY
A w konfiturach
ogien gada
w lukrze sie plawi
slonc gromada
gody jesieni
opowiada.
A w konfiturach
tecza krzepnie
po dnie lyzeczki
krzyk labedzi
i oczy dziecka -
wniebowziecie.
A w konfiturach
jak w koledach
splywa do serc
nadziei rzeka
i nieobecni
skreca weka.
A w konfiturach
kropla nieba
barwa ciezarna
wonia swieta
blogoslawiona
w sloje zzenta.
A w konfiturach
czas dojrzewa
dni i wieczory
prosto z pieca
i rece zony
los czlowieka.
***
J S-D
Konfitury
© Copyright: Ян Сталоны-Добжаньски, 2020
Свидетельство о публикации №120080405140
Свидетельство о публикации №120080405140
Рецензии