Неяк, раннім надвячоркам,
Гнаў Сымонка самагонку,
Ціха гнаў, ды спрабаваў,
Зноўку чарку наліваў.
Апасля чацвертай чаркі,
Закусіўшы яе шкваркай,
Трохі ён засумаваў,
Ды над чаркай задрамаў.
Тут, на водар самагонкі,
Падыйшла суседка жонкі,
Чаркі тры яна глынула,
Ды стамлёная заснула.
Калі ж жонка падыйшла,
Што пабачыла яна?
З той пары, адзін Сымонка,
Бо прагнала яго жонка.
Бывае такое
© Copyright: Дан Стручок, 2020
Свидетельство о публикации №120080403511
Свидетельство о публикации №120080403511
Рецензии