Ізноў сніцца край, той дзе я не быў,
Яліны там калышуць нябёсы!...
Там разнатраўе размалёўвае небыль,
Відочны в студнях зор усіх красы!
Там край дарогі паспявае жыта,
І хмаркі ўдаль сыходзяць не спяша.
Дарога свежа - дожджыкам памыта,
Пад мяккім сонцам лашчыцца душа!
Зямля там устойліва пераносіць навальніцы,
І свідруй, - усе прыроды вар'яванне!
Каб нябёсаў у ёй слязы ўсё змаглі укрыцця,
Як літасць што дагэтуль няведання!
Там рэчак сонных калыханне!
Балотнае марыва якое плыве ў траве,
І пушчы там няспыннай дбанне,
І казка тая, што ў ёй жыве!
Ізноў сніцца край, той дзе я не быў!....
Ізноў сніцца край, той дзе я не быў….
Жнівень 2020
Споведзь
© Copyright: Ключник Олег, 2020
Свидетельство о публикации №120080104369
Свидетельство о публикации №120080104369
Рецензии