Из мегрельской песни или причитанья
Рвётся конский топот и всё громче ржанье,
Древнелазский парус ярок в свете молний,
Или над Мартвили взмыл святой Георгий?
В башлыке и бурке, лунном одеянии,
Скакуна пришпорил Цотнэ Дадиани.
Чёрные, чужие птицы в стенах храмов,
В крепостях, как наледь, песни басурманов,
Юрты и кострища, рыщет вражья свора...
Не бывать Голгофой нашей Кохтагора!
Чистокровный, ладный, жеребец ретивый,
Ты лети, пусть ветер твою треплет гриву!
Ни овса, ни водки – ныне не до пьянства -
Хрустнул горизонтом... осушил пространство...
Бьётся всё тревожней в предрассветной рани
Рыцарское сердце Цотнэ Дадиани...
Конь заржал и снова слышен конский топот,
Призрачный наездник выехал галопом.
Он из Самегрело. Сабля и доспехи.
Расставляет вечность временные вехи...
Вольный дух, к победе вечное стремленье
Не утрачен вами, меченосцев племя.
Бьётся, как и прежде, верностью и верою
Рыцарское сердце маленькой Иверии.
Цотнэ Дадиани (Святой Цотнэ Дадиани, ? — ок. 1260) — владетельный князь (мтавар) Одиши (Мегрелии). Цотнэ Дадиани был причислен к Лику святых Грузинской православной церковью 26 октября 1999 г. День памяти 30 июля.
Шота Нишнианидзе - Цотнэ Дадиани
© Copyright: Ирина Санадзе, 2020
Свидетельство о публикации №120072603599
Свидетельство о публикации №120072603599
Рецензии
შოთა ნიშნიანიძე - ცოტნე დადიანი
მეგრულ სიმღერებიდან თუ მეგრული მოთქმიდან
ისმის ცხენის თქარუნი და ჭიხვინიც მოდიდდა.
იქნებ ელვა ავარდა ძველლაზური აფრიდან,
ანდა წმინდა გიორგი მარტვილიდან აფრინდა?
მთვარის ყაბალახიანი, ღამის ნაბდიანი
მიდის, მიიჩქარის ცოტნე დადიანი.
რახანია ეკლესიებს შესევია ჭილყვავი,
და ციხეებს აზიური სიმღერები ჭირხლავენ,
ცას უყეფენ კოცონები და კარვები მონგოლთა…
ვერ იქნება კოხტაგორა საქართველოს გოლგოთა!
– მაშ გაფრინდი, ბედაურო, გრძელფაფარა, კანჭვრილო,
ოჩოკოჩის გახედნილო და ჭინკების გაწვრთნილო,
არც ქერი გაქვს, არც არაყი, არც მოთმენა, არც ძილი, –
ახრამუნე ჰორიზონტი… გადახუხე მანძილი…
ჩქარობს, ჩქარობს, ჩქარობს ავსებული ურვით,
ცოტნე დადიანის რაინდული გული…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ისევ ისმის თქარუნი და ჭიხვინი რაშის,
ვხედავ სამეგრელოდან ამხედრებულ აჩრდილს.
მოჭენაობს, მოგელავს თოხარიკით… ჩორთით…
ფაფარივით აწეწილა საუკუნის შფოთი…
ამ ყიჟინით, ამ სულით, ამ მარადი ლტოლვით
ისევ ფხიზლობს უძველესი მეომარი ტომი.
ისევ ფეთქავს, ისევ სცემს, ლეგენდებად თქმული,
პატარა საქართველოს რაინდული გული…
Ирина Санадзе 26.07.2020 11:55 • Заявить о нарушении
მეგრულ სიმღერებიდან თუ მეგრული მოთქმიდან
ისმის ცხენის თქარუნი და ჭიხვინიც მოდიდდა.
იქნებ ელვა ავარდა ძველლაზური აფრიდან,
ანდა წმინდა გიორგი მარტვილიდან აფრინდა?
მთვარის ყაბალახიანი, ღამის ნაბდიანი
მიდის, მიიჩქარის ცოტნე დადიანი.
რახანია ეკლესიებს შესევია ჭილყვავი,
და ციხეებს აზიური სიმღერები ჭირხლავენ,
ცას უყეფენ კოცონები და კარვები მონგოლთა…
ვერ იქნება კოხტაგორა საქართველოს გოლგოთა!
– მაშ გაფრინდი, ბედაურო, გრძელფაფარა, კანჭვრილო,
ოჩოკოჩის გახედნილო და ჭინკების გაწვრთნილო,
არც ქერი გაქვს, არც არაყი, არც მოთმენა, არც ძილი, –
ახრამუნე ჰორიზონტი… გადახუხე მანძილი…
ჩქარობს, ჩქარობს, ჩქარობს ავსებული ურვით,
ცოტნე დადიანის რაინდული გული…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ისევ ისმის თქარუნი და ჭიხვინი რაშის,
ვხედავ სამეგრელოდან ამხედრებულ აჩრდილს.
მოჭენაობს, მოგელავს თოხარიკით… ჩორთით…
ფაფარივით აწეწილა საუკუნის შფოთი…
ამ ყიჟინით, ამ სულით, ამ მარადი ლტოლვით
ისევ ფხიზლობს უძველესი მეომარი ტომი.
ისევ ფეთქავს, ისევ სცემს, ლეგენდებად თქმული,
პატარა საქართველოს რაინდული გული…
Ирина Санадзе 26.07.2020 11:55 • Заявить о нарушении