Янка Купала - Паныч и Марыся
Светит месяц, светит,
Как дыра в кафтане;
Паныч от мужички
Никак не отстанет.
Двадцать лет Марысе,
Кровь играет в теле,
С панским сыном ночки,
Коротает, делит.
"Марыся, Марыся! -
Говорила мама: -
Не смотри на паныча,
Не оберёшься срама."
Мамкиных советов
Будто не слыхала:
Мать не доглядела,
Девка загуляла.
За деревню к лесу,
Дальше бы от дома,
Мчится на свиданье
К панычу лихому.
Что они там делают,
Как время коротают? —
Об этом разве только
Муж с женой знают.
Светит месяц, светит,
Как лысина у пана;
И к концу подходит
Песенка нежданно.
Ведь от развлечения
Шаг один к страданию,—
Быть той девке бабой -
Вот и наказание.
Панычу с панёнкой,
С богатою Амёлей,
Уже платком руки
Вяжет ксёндз в костеле.
А паныча зазноба,
Марыся удалая,
Аиста прилёты
Слёзно наблюдает.
Марыся, Марыся!
Исправляй проруху!
Не слушала мамку,
Слушай повитуху.
ЯНКА КУПАЛА
Перевод Дениса Говзича
ДАЛЕЕ
Янка Купала "Ты приди"
http://stihi.ru/2020/07/07/5422
И ОРИГИНАЛ
ПАНIЧ I МАРЫСЯ
Свеце месяц, свеце,
Як дзюрка ў сярмязе;
Паніч за мужычкай
Безустання лазе.
Дваццаць год Марысі,
Кроў іграе ў целе,
З панскім сынам ночкі
Каратае, дзеле.
«Марыся, Марыся! —
Гавора ёй маці: —
Кінь на паніча так
Вачыма міргаці».
Яна як не чуе
Матчыных мараляў:
Спусці маці з вока,—
Дзеўка й загуляла.
Пад лясок, за вёску,
Бы далей ад дому,
Ляціць на спатканне
К панічу ўдалому.
Што з сабой там робяць,
Як час каратаюць? —
Гэта хіба толькі
Муж і з жонкай знаюць.
Свеце месяц, свеце,
Як лысіна ў пана;
Мусіць быць нарэшце
Песня даспявана.
Ад пакус і ўцехаў
Крок адзін к пакуце,—
Быці бабай дзеўцы
Часам чорт паплуце...
Панічу з паненкай,
З багатай Амэляй,
Ужо рукі хусткай
Ксёндз вяжа ў касцеле.
Панічова ж любка,
Марыся ўдалая,
На прылёты бусла
Слёзна паглядае.
Марыся, Марыся!
Галоўкі не чухай,—
Не слухала маці,
Бабкі цяпер слухай.
Янка Купала
[1905-1907]
Художник Сергей Соломко
Свидетельство о публикации №120072003783