Янка Купала - Паныч и Марыся

ПАНЫЧ И МАРЫСЯ

Светит месяц, светит,
Как дыра в кафтане;
Паныч от мужички
Никак не отстанет.

Двадцать лет Марысе,
Кровь играет в теле,
С панским сыном ночки,
Коротает, делит.

"Марыся, Марыся! -
Говорила мама: -
Не смотри на паныча,
Не оберёшься срама."

Мамкиных советов
Будто не слыхала:
Мать не доглядела,
Девка загуляла.

За деревню к лесу,
Дальше бы от дома,
Мчится на свиданье
К панычу лихому.

Что они там делают,
Как время коротают? —
Об этом разве только
Муж с женой знают.

Светит месяц, светит,
Как лысина у пана;
И к концу подходит
Песенка нежданно.

Ведь от развлечения
Шаг один к страданию,—
Быть той девке бабой -
Вот и наказание.

Панычу с панёнкой,
С богатою Амёлей,
Уже платком руки
Вяжет ксёндз в костеле.

А паныча зазноба,
Марыся удалая,
Аиста прилёты
Слёзно наблюдает.

Марыся, Марыся!
Исправляй проруху!
Не слушала мамку,
Слушай повитуху.

ЯНКА КУПАЛА
Перевод Дениса Говзича

ДАЛЕЕ

Янка Купала "Ты приди"
http://stihi.ru/2020/07/07/5422

И ОРИГИНАЛ

ПАНIЧ I МАРЫСЯ

Свеце месяц, свеце,
Як дзюрка ў сярмязе;
Паніч за мужычкай
Безустання лазе.

Дваццаць год Марысі,
Кроў іграе ў целе,
З панскім сынам ночкі
Каратае, дзеле.

«Марыся, Марыся! —
Гавора ёй маці: —
Кінь на паніча так
Вачыма міргаці».

Яна як не чуе
Матчыных мараляў:
Спусці маці з вока,—
Дзеўка й загуляла.

Пад лясок, за вёску,
Бы далей ад дому,
Ляціць на спатканне
К панічу ўдалому.

Што з сабой там робяць,
Як час каратаюць? —
Гэта хіба толькі
Муж і з жонкай знаюць.

Свеце месяц, свеце,
Як лысіна ў пана;
Мусіць быць нарэшце
Песня даспявана.

Ад пакус і ўцехаў
Крок адзін к пакуце,—
Быці бабай дзеўцы
Часам чорт паплуце...

Панічу з паненкай,
З багатай Амэляй,
Ужо рукі хусткай
Ксёндз вяжа ў касцеле.

Панічова ж любка,
Марыся ўдалая,
На прылёты бусла
Слёзна паглядае.

Марыся, Марыся!
Галоўкі не чухай,—
Не слухала маці,
Бабкі цяпер слухай.

Янка Купала
[1905-1907]

Художник Сергей Соломко


Рецензии