Болеслав Лесьмян. Утраченный вид

Утраченный вид

К чему сельцо средь липок– не родное–
с отарой улицей, что нет уж боле,
является мне тенью тайны в зное,
что таинство, забытое без боли?

К чему с душой в уме слежу-ревную
сквозь смуты дней ночные сновиденья?..
Года прошли... Те заблудились, ну и
остались- неприкаянные тени.

К чему из сердца плач моленья- горький,
по нешумящим в снах полям и пущам,
по небелеющей на сонной зорьке
овечьей шерсти на кусте колючем.

перевод с польского Терджимана Кырымлы



Krajobraz utracony

Czemu obca mi wioske z zwyklych lip gromada
Wspominam, jak dostepna niegdys tajemnice,
Gdzie owiec znakowanych natloczone stado
Napelnilo — juz znikla na zawsze ulice?...

Czemu dzis we wspomnieniu tak pilnie je sledze?
Ruch kazdy, snem sprawdzony, odtwarzam zawziecie...
Czas mijal... One — w czasu wbladzily niewiedze
I, nagle bezladniejac, znikly na zakrecie.

I czemu czuje w piersi zdlawiony placz bozy
Na mysl, ze nie zaszumia tamtych pol powiewy,
I ze sie nie rozwidnia swiatlem tamtej zorzy
Zgubiona welna owiec posmiecone krzewy?

Boleslaw Lesmian


Рецензии