Бийик аршны шавлалар ерлемейлер,
Булут басып оланы чыкъма къоймай.
Талашалар, ачыкъ мююш излейлер,
Къыйнала бек дюнья ярыкъдан тоймай.
Булут гючюн гёрсетмеге къол ялгъай,
Шавлаланы умутларын уватып.
Уватылгъан умутлар эсден таймай,
Яв юрекни ич санларын тувратып.
Ахшам таба тереземни туврада
Шишасында тунукъ шавла, арыгъан.
Дюньягъа чыкъмагъа нечесе ёлда,
Нече-нече къыйын гьалгъа тарыгъан.
Шо шавла оюма сингди къапланып,
Языкълы адам да шавлагъа ошай.
Къара булут ёл ачаргъа инанып,
Умут уьзмей савлай оьмюрюн яшай.
Савлар герек узатмагъа бирикген
Кёмек къоллар, гёрсетмеге ачыкъ ёл.
Неге тюгюл савлагъа Аллагь берген.
Гёрме гёзлер, кёмек этме эки къол.
Ай сени деп оьтгенлени ягъадан.
Сувгъа йимик таяна кавлугъу да.
Сув йимик агъылып бармакъ арадан.
Гетме бола адамны савлугъу да.
Шавла
© Copyright: Насият Даибова, 2020
Свидетельство о публикации №120060906130
Свидетельство о публикации №120060906130
Рецензии