Болеслав Лесьмян. Ветряк

Ветряк

Вразлёт горы милуется долиной:
ветряк, семи ветров нале-направо,
скрипит своим дощатым кринолином–
и тень рогатую бросает травам.

О, странник, одубевший на постое,
почто в падучем вечном обиняке
поклоны бьёшь в досмертное родное,
кому даёшь ритмические знаки?

Кто бог твой там,– творцы земные смертны,–
адам ли ты... без евы (чтоб ей сухо),
да кто ты есть, сам долг в плену запретов,
любимая забава лунных духов?

перевод с польского Терджимана Кырымлы



Wiatrak

Pietrzac sie nad ugorow chetna mu rownina,
Wiatrak, na wszystkie wokol odsloniety swiaty,
Poskrzypuje drewniana w tancu krynolina,
A na trawe, jak djabel, miota cien rogaty.

Wedrowcze, w jednem miejscu zatkwiony kosturem,
Co znacza twoje wstrzasy i nagle podrygi?
Komu klaniasz sie wokol debowym kapturem?
Z kim tak trafnie rozmawiasz na migi i smigi?

W co wierzysz? Kogo widzisz nad soba w lazurze?
Gdybys sie uczlowieczyl,– jakie mialbys lica?
Co za stwor sie zatail w twej sekatej skorze?
Czem jestes, ogladany przez duchy z ksiezyca?

Boleslaw Lesmian


Рецензии