Хвалюецца жыта на полі
Ў блакіце чыстага неба.
Не заменешь ні чым і ніколі
Акрайчык духмянага хлеба.
Усё цяпло, увесь той клопат,
Душу, трывогу і насторой,
За гэту цяжкую работу
Прыходзіцца аддаць парой.
Але смачней няма нічога,
Як выпіць кубак малака
З збана глінянага, старога,
Які даіла спрытная рука.
І тая рунь,што вабіць вока,
За працай у полі трактары,
І прасціраюцца шырока
Зяленых яблыняў сады.
А раніцай лугі і паша
Чыстаю расой заззяюць.
Гэта ўсе зямелька наша
Быццам бы ўсіх вітае.
Зямелька наша
© Copyright: Вероника Прокопчук, 2020
Свидетельство о публикации №120052707700
Свидетельство о публикации №120052707700
Рецензии