Балада пра малако

Леанід малочнік быў,
Ён кароў сваіх любіў.
Раніцай хор мычэў: «Му-му,
Доўга спіце чаму?
Трэба нам у лугах шпацыраваць,
Траўку смачную шукаць. »
- Вы, каровы, не спяшаецеся,
А ў коровничек ўваходзіце.
Жёнушка будзе даіць,
Малако ў бідоны ліць.
Вас даўно яна там чакае,
Сыходзіце ад варот.
Вось каты і тыя стаміліся,
Малачко парнае чакаюць,
Чакаюць, калі іх паклічуць,
У сподак малачка нальюць.
Тут павязка на вочы
У Светы саслізнула:
- Зачакаліся я вас каровы
І ледзь не заснула.
Добрая гаспадыня Света,
Радуецца Леанід,
Тэлефон з раніцы тэлефануе:
- Чакаем парнае малако,
Пражываем далёка.
- Выканаю я ваш заказ,
Праз гадзіну буду ў вас!
- Ах, ах, Леанід,
Прыязджай хутчэй!
Любяць дзеці малако,
Няма смачней нічога.
- Затоцы машыну, Лёня,
Загружаем малако.
У горад ехаць далёка.
У горадзе дома вялікія
Шчыльнымі стаяць радамі.
Людзі Свету чакаюць з раніцы:
- Малачка нам прывезла?
І ад хаты да хаты
Света носіць малако:
- Будзеце стройныя, здаровыя.
Малако бо ад каровы,
Не нейкі канцэнтрат,
Ня малочны сурагат.
У меня всё натурально,
Для здароўя ідэальна!