Кшиштоф Камиль Бачиньски Кантилена

Кантилена

Печальны деревья, в ладонях слов
дождь остаётся,
длинны дороги, и нет слов,
иди прямо, просто.
Душный бутон тенью вянет в снах,
в тишине грязной.
Тяжкие ночи. На пилонах-снах
крови колыханье.
В мощных фонтанах безгранично красочных
серость увяла.
Ночь отцвела в лабиринтах красочных.
светлыми стеблями.
И крылья птиц, как последний дар
вянут с ветрами.
А для моей смерти последний дар
только пространство.


Kantylena

Smutne sa drzewa, kiedy w dloniach slow
deszcz tylko zostal,
dlugie sa drogi, kiedy brak mi slow
na drogach prostych.
Peki mdlych kwiatow wiedna w cieniach snu
na brudnej ciszy.
Ciezkie sa noce. Na pylonach snu
krew mnie kolysze.
W mocnych fontannach bezgranicznych barw
szarosc uwiedla.
Noc znow przekwitla w korytarzach barw
na jasnych pedach.
A skrzydla ptakow jak ostatni dar
wiedna na wietrze.
A do mej smierci jak ostatni dar
jest tylko przestrzen.


Рецензии