Папугай Кеша
Мне яго пакінулі сябры.
Ад'язджаючы далёка-далёка,
Кешью было браць з сабой нельга.
Я яго кахала і шкадавала.
Ён лётаў у кватэры хоць куды.
Забаўляўся і гуляў са мною,
Засмучаўся адно вельмі рэдка.
Без умолку мог ён балбатаць,
Казаць весёлые слова.
Але бывала так - раптам засмуткуе ён
І паўтарае: "Седеет галава".
- Кеша, мілы сябар мой, што з табою?
Ён у адказ: "У Аўстр-р-ралию хачу!"
- Кеша, пачакай, вось вырасту настолькi я
І з табою разам палячу.
Не паслухаўся мой папугайчыкаў
І аднойчы вылецеў у акно.
Я клікала ўсё: "Кеша, Кеша, Кеша!"
Толькі за акном было цёмна.
У горадзе вялікім ён згубіўся
І не змог дарогу адшукаць.
Дапамажыце мне, вярніце Кешью!
Лепш аднаго ў свеце не адшукаць.
Свидетельство о публикации №120050402888
Не Австралия ж у нас.
На морозе в дрожь впадёшь -
Ни за что здесь пропадёшь.
И ищу, и жду давно. -
Залетай скорей в окно!
Владимир Мироненко 10.10.2022 20:27 Заявить о нарушении
"Люди - дураки:
В ход пускают кулаки.
Могли б жизнью наслаждаться!
Их же путь - сплошь тумаки"...
Владимир Мироненко 12.10.2022 00:41 Заявить о нарушении
Вы вдохновили меня на стих - "Диалог с попугаем Кешей".
Хочу знать Ваше мнение о нём. С наилучшими пожеланьями благодарный Владимир.
Владимир Мироненко 13.10.2022 13:45 Заявить о нарушении