Без матчынай любові мы
Напэўна, жыць бы не змаглі.
Як сонечны прамень яна
І лепей за яе няма.
Удзячныя ўдвая ящэ,
За цеплыню, што нам дае.
А словы – лекі, часам ураз
Хваробы гоняць прэч ад нас .
І татам вельмі ганаруся:
З ім я нічога не баюся.
Яго люблю так сама я-
Мы разам дружная сям’я!
Няма пакуль братоў ў мяне-
Любоў бацькі ўсю дораць мне.
Хоць сумна аднаму жывецца,
Бацькам не да таго, здаецца.
Пра мяне пра бацькоу
© Copyright: Тамара Краевская, 2020
Свидетельство о публикации №120042405169
Свидетельство о публикации №120042405169
Рецензии